آرتروز مفصل ران باعث درد و خشکی می شود. این بیماری همچنین انجام فعالیت های روزمره مانند خم شدن و بستن بند کفش، بلند شدن از روی صندلی یا راه رفتن برای مدت کوتاه را دشوار می کند.

از آنجایی که آرتریت با گذشت زمان بدتر می شود، هر چه زودتر درمان را شروع کنید، احتمال کاهش تاثیر بیماری بر زندگی شما بیشتر می شود. اگرچه هیچ درمانی برای آرتروز وجود ندارد، اما گزینه های درمانی زیادی برای کمک به کاهش درد و فعال نگه داشتن بیمار وجود دارد.

آناتومی مفصل ران

مفصل ران یکی از بزرگترین مفاصل بدن است. این قطعه از نوع توپ و سوکت است. لگن توسط استابولوم که بخشی از یک استخوان بزرگ است تشکیل می شود. توپ سر استخوان ران در انتهای بالایی استخوان ران (فمور) قرار دارد.

سطح استخوانی توپ و حفره با غضروف مفصلی پوشیده شده است، ماده ای صاف و لغزنده که از استخوان ها محافظت می کند و به راحتی می توانند حرکت کنند.

سطح مفصل با لایه نازکی از بافت به نام سینوویوم پوشیده شده است. در مفصل ران سالم، سینوویوم مقدار کمی مایع تولید می کند که غضروف را روان می کند و به حرکت کمک می کند.

آرتروز مفصل ران چیست؟

استئوآرتریت نوعی آرتریت مخرب است که اغلب در افراد 50 ساله یا بالاتر رخ می دهد، اما می تواند در افراد جوان تر نیز رخ دهد.

در آرتریت، غضروف مفصل ران فرسوده و از بین می‌رود. با از بین رفتن غضروف، غضروف فرسوده و سفت شده، فضای محافظ بین استخوان ها نیز کاهش می یابد. این باعث سایش استخوان به استخوان می شود. برای جبران از دست دادن غضروف، استخوان آسیب دیده شروع به رشد به سمت بیرون می کند و یک استخوان (استئوفیت) تشکیل می دهد.

پوکی استخوان به سرعت پیشرفت می کند و درد با گذشت زمان بدتر می شود.

علل آرتریت

علت خاصی برای استئوآرتریت وجود ندارد، اما برخی از عواملی که ممکن است احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از:

سن افزایش می یابد

سابقه خانوادگی آرتریت

آسیب قبلی به مفصل ران

چاقی

ناهنجاری مفصل ران در بدو تولد که به آن دیسپلازی تکاملی مفصل ران می گویند.

علائم آرتریت لگن

شایع ترین علامت آرتریت هیپ درد در ناحیه مفصل ران است. معمولا درد به تدریج تشدید می شود و با گذشت زمان افزایش می یابد، اما به طور ناگهانی نیز ممکن است. درد و خشکی ممکن است در صبح یا بعد از نشستن یا استراحت طولانی مدت بدتر شود. با گذشت زمان، علائم دردناک ممکن است عود کند، حتی در حالت استراحت و در شب. علائم دیگر شامل موارد زیر است:

دردی در کشاله ران و ران که به باسن یا زانو تابیده می شود.

درد با فعالیت شدید افزایش می یابد.

خشکی مفصل ران که کار و خم شدن را دشوار می کند.

انسداد یا قفل شدن مفصل و صدای داخل مفصلی (دخمه) در حین حرکت ناشی از شل شدن قطعات غضروف یا سایر بافت ها که مانع حرکت صاف مفصل ران می شود.

کاهش دامنه حرکتی مفصل ران که بر توانایی راه رفتن تأثیر می گذارد و می تواند باعث لنگی شود.

درد مفاصل در هوای بارانی افزایش می یابد

تشخیص آرتریت مفصل ران پس از معاینه پزشک

در طول ویزیت، پزشک علائم و سابقه پزشکی شما را مورد بحث قرار می دهد، معاینات بالینی را انجام می دهد و ممکن است آزمایش های خاصی مانند اشعه ایکس را درخواست کند.

معاینهی جسمی

در معاینه بالینی، پزشک به نکات زیر توجه می کند:

لمس دردناک به مفصل ران

مجموعه ای از حرکات تهاجمی (با کمک) و فعال (بدون کمک).

کریپتوس (احساس مالش داخل مفصل) در حین حرکت

درد هنگام اعمال فشار به مفصل ران

مشکل در راه رفتن

هر گونه علائم آسیب به عضلات، تاندون ها و رباط های اطراف لگن

سونوگرافی

تصویر اشعه ایکس

این تصویر تصویری دقیق از ساختارهای سخت بدن مانند استخوان ها ایجاد می کند. عکس‌برداری با اشعه ایکس از مفصل ران آرتروز ممکن است تنگ شدن فضای مفصل، تغییرات استخوانی و تشکیل خار استخوانی (استئوفیت) را نشان دهد.

(سمت چپ) در عکسبرداری با اشعه ایکس از مفصل ران طبیعی، شکاف بین توپ و سوکت غضروف سالم را نشان می دهد. (راست) رادیوگرافی این مفصل ران آرتروز از دست دادن شدید فضای مفصل و تشکیل خار استخوان را نشان می دهد.

تصویربرداری دیگر: ام آر آی و سی تی اسکن یا اسکن استخوان ممکن است گاهی برای تعیین وضعیت استخوان و بافت های نرم مفصل مورد نیاز باشد.

درمان مفاصل ران با دکتر مهرداد منصوری

اگرچه هیچ درمان شناخته شده ای برای آرتروز وجود ندارد، اما چندین گزینه درمانی برای کاهش درد و بهبود تحرک وجود دارد.

روش های درمان غیر جراحی

همانند سایر بیماری ها، درمان اولیه آرتروز لگن غیر جراحی است. پزشک شما ممکن است چندین گزینه درمانی را توصیه کند.

تغییر سبک زندگی

ایجاد چند تغییر در زندگی روزمره می تواند از مفصل ران محافظت کند و پیشرفت آرتریت را کند کند.

فعالیت هایی مانند بالا رفتن از پله ها را که وضعیت را بدتر می کند، کاهش دهید.

فعالیت های شدید (مانند دویدن یا تنیس) را به فعالیت های ملایم (مانند شنا و دوچرخه سواری) تغییر دهید که فشار کمتری به مفصل ران وارد می کند.

کاهش وزن می تواند فشار وارده بر مفصل ران را کاهش دهد و در نتیجه باعث کاهش درد و افزایش عملکرد می شود.

فیزیوتراپی

برخی ورزش‌ها دامنه حرکت و انعطاف‌پذیری را افزایش می‌دهند و همچنین عضلات لگن و ساق پا را تقویت می‌کنند. یک پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی خاص با نیازها و سبک زندگی شما طراحی کند.

دستگاه های پشتیبانی

استفاده از وسایل کمکی راه رفتن مانند عصا، عصا یا واکر می تواند تحرک و استقلال فرد را بهبود بخشد. استفاده از وسایل کمکی، مانند چنگال های دسته بلند، برای برداشتن اشیاء روی زمین می تواند به جلوگیری از حرکات دردناک کمک کند.

دارو

اگر درد بر روال روزانه شما تأثیر بگذارد یا با درمان های غیرجراحی تسکین نیابد، پزشک ممکن است داروها را به برنامه درمانی شما اضافه کند.

استامینوفن یک مسکن بدون نسخه است که می تواند درد خفیف آرتریت را تسکین دهد. مانند همه داروها، داروهای بدون نسخه نیز می توانند عوارض جانبی داشته باشند و با سایر داروها تداخل داشته باشند. در مورد عوارض جانبی احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می توانند درد و تورم را کاهش دهند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی شامل ناپروکسن و ایبوپروفن هستند. سایر NSAID ها نیاز به نسخه دارند.

کورتیکواستروئیدها (همچنین به عنوان کورتیزون یا کورتون شناخته می شوند) داروهای ضد التهابی قوی هستند که می توانند به صورت خوراکی یا تزریق داخل مفصلی مصرف شوند.